ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΡΟΘΥΜΟΙ ΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

του Pat Buchanan*

Ενώ πλησιάζει η πτώση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, ενώ ο Ουμπέρτο Μπόσι, ηγέτης της Λίγκας του Βορρά, θεωρεί πως τα οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας οφείλονται στον Νότο της χώρας, θα μπορέσει η λαϊκή δημοκρατία να ρίξει την Παγκόσμια Νέα Τάξη; Μια εύλογη ερώτηση. Και αυτό γιατί οι λαοί της Δύσεως γίνονται ολοένα και πιο απρόθυμοι να αποδεχθούν τις θυσίες που οι ελίτ τους επιβάλλουν για να διατηρήσουν την Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Το πρόγραμμα ανακούφισης προβληματικών ή τοξικών δανείων και ομολόγων (TARP) με σκοπό την διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, χρεώνεται σε όποιον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο το στήριξε. Οι Γερμανοί και οι άλλοι Βορειοευρωπαίοι δημιουργούν πλέον εμπόδια σε οποιοδήποτε πακέτο διάσωσης αφορά τα χρέη του ευρωπαϊκού Club Med. Και 81 βουλευτές του κόμματος του Ντέιβιντ Κάμερον ψήφισαν εναντίον του, ζητώντας να στηρίξει την διενέργεια δημοψηφίσματος ως προς το αν η Βρετανία θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση - η μεγαλύτερη ανταρσία στο κόμμα των Συντηρητικών ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο (τέως) Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έθεσε σε κίνδυνο την μεγάλη ευκαιρία να σωθεί η ευρωζώνη, ανακοινώνοντας δημοψήφισμα για το αν θα αποδεχθεί την λιτότητα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα ή την χρεοκοπία, προκαλώντας ντόμινο στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Η απειλή εξαλείφθηκε μόνον όταν ο Παπανδρέου ακύρωσε το δημοψήφισμα.

Αλλά ο πραγματικός κίνδυνος είναι η Ιταλία, Νο 3 οικονομία της Ευρωζώνης, με ένα δημόσιο χρέος στο 120% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Μετά την ανακοίνωση του σχεδίου για την σωτηρία της ευρωζώνης, τα επιτόκια του ιταλικού χρέους εκτινάχθηκαν πάνω από 6%, με το 6,5% να θεωρείται ως μη βιώσιμο. Όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε το δημοψήφισμα του, το κόστος του ιταλικού χρέους αυξήθηκε και πάλι. Σε περίπτωση που οι αγοραστές του χρέους της Ιταλίας κάνουν πίσω, φοβούμενοι μια χρεοκοπία της Ρώμης ή μία υποτίμηση, θα σημάνει το τέλος της ευρωζώνης και ενδεχομένως το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όμως, ένα ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα κρέμεται πάνω από την Ρώμη: Θα επιβιώσει η Ιταλία ως ένας έθνος και ένας λαός; Γιατί η λιτότητα που απαιτείται από την Ιταλία για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους είναι απλά το προσάναμμα μιας αποσχιστικής πυρκαγιάς στον Βορρά, όπου η Λίγκα του Βορρά του Ουμπέρτο Μπόσι, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στην Ιταλία, επιδιώκει να οδηγήσει Λομβαρδία, Πεδεμόντιο και Βενέτο, με τις πόλεις του Τορίνο, του Μιλάνο και της Βενετίας έξω από την Ιταλία, σε ένα νέο έθνος: την Παντανία.

Το βόρειο τμήμα έχει μεγάλη δυσφορία για την Ρώμη, την Νάπολη και την Σικελία, αντιμετωπίζοντας τους κατοίκους των περιοχών αυτών ως τεμπέληδες ή λιγότερο εργατικούς. Ο Μπόσι, ο οποίος αυτοαποκαλείται «Braveheart», κατά τον Σκωτσέζο ήρωα της ταινίας του Μελ Γκίμπσον, βλέπει τους Βόρειους σαν τους Κέλτες, οι οποίοι είναι εθνικά διαφορετικοί και ξεχωριστοί από τους υπολοίπους Ιταλούς. Η πεποίθηση της Λίγκας του Βορρά, ότι οι κάτοικοι της Νότιας Ιταλίας προκάλεσαν την κρίση του χρέους, οδηγώντας στην λιτότητα, αντανακλά την πεποίθηση μεγάλου μέρους της Βόρειας Ευρώπης ότι η Ιταλία και η Ελλάδα δεν αξίζουν να διασωθούν.

Την ώρα που ο Βορράς φιλοξενεί το 60% των μεταναστών που έχουν διοχετευθεί στην Ιταλία - τσιγγάνων από την Ρουμανία και Αράβων από το Μαγκρέμπ και την Μέση Ανατολή - το κόμμα του Μπόσι είναι έντονα αντιμεταναστευτικό, όπως και τα άλλα αναπτυσσόμενα λαϊκιστικά κόμματα της Ευρώπης. Οι Αμερικανοί που αποδοκιμάζουν την σκληρή νομοθεσία κατά της παράνομης μετανάστευσης σε Αριζόνα και Αλαμπάμα πρέπει ίσως να ρίξουν μια ματιά στην Ιταλία, όπου η Λίγκα του Βορρά κατάφερε να ανακηρυχθεί η παράνομη είσοδος στην χώρα σε κακούργημα. Η Λίγκα είναι που κρύβεται και πίσω από την θέσπιση ενός νέου νόμου, σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να επαναπροωθηθούν δεκάδες χιλιάδες Αράβων μεταναστών, οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στο μικρό ιταλικό νησί της Λαμπεντούσα, το οποίο είναι πιο κοντά στην Αφρική από την Ιταλία.

Όμως, ενώ η δυσαρέσκεια εναντίον του νότου για την υποτιθέμενη εκμετάλλευση και την πρόκληση της κρίσεως του χρέους φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της απόσχισης, το δημογραφικό μπορεί να αποτελέσει πολύ μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον των εθνών. «Η Ιταλία», λέει ο καρδινάλιος Άντζελο Μπανιάσκο, πρόεδρος της ιταλικής Επισκοπικής Συνόδου, «οδεύει προς «δημογραφική αυτοκτονία» και ο λόγος είναι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων που προκαλείται από την πολιτιστική και ηθική αγωνία».

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ιταλίας, το 2009 το ποσοστό γονιμότητας των Ιταλίδων ήταν 1,41 παιδιά ανά γυναίκα. Αυτό αντιστοιχεί μόνο στα 2/3 αυτού που χρειάζεται απλώς για να αντικαταστήσει κανείς τον υπάρχοντα πληθυσμό της Ιταλίας. Το ποσοστό γονιμότητας της Ιταλίας είναι κάτω από τα επίπεδα αντικατάστασης για 35 χρόνια. Μέχρι τα μέσα του αιώνα, η Ιταλία θα είναι ένα έθνος με ποσοστό γεννήσεων, που θα έχει ως συνέπεια ο δείκτης πληθυσμιακής αύξησης να είναι χαμηλότερος, κατά καιρούς πολύ χαμηλότερος του μηδενός και αυτό για 75 συνολικά χρόνια. Η γεννητικότητα στην Ιταλίας το 1950 ήταν σχεδόν διπλάσια από την θνησιμότητα. Αλλά το ποσοστό θανάτων ήταν ίσο με το ποσοστό γεννήσεων το 1985, υπερβαίνοντάς το σήμερα και θα πλησιάζοντας το διπλάσιο του ποσοστού των γεννήσεων από το 2050. Η Ιταλία δεν γερνάει απλώς, με την μέση ηλικία του πληθυσμού της να πηγαίνει από το 43 σήμερα στο 50 μέχρι τα μέσα του αιώνος. Η Ιταλία πεθαίνει. Εάν αυτό δεν αλλάξει, αυτό που ο κόσμος ξέρει ως Ιταλία δεν θα υπάρχει στο τέλος αυτού του αιώνα.

Όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ιταλία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση. Το εθνικό χρέος της είναι διπλάσιο από αυτό που η ΕΕ θεωρεί ως ανεκτό. Η χώρα πρέπει να υποβληθεί σε χρόνια οδυνηρής λιτότητας για να ξεπληρώσει αυτό που έχει δανειστεί και κατανάλωσε. Ωστόσο, η συρρίκνωση του ενεργού πληθυσμού και των νέων και η αύξηση των ηλικιωμένων που χρειάζονται φροντίδα καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την πληρωμή του χρέους της και την χρεοκοπία της εξαιρετικά πιθανή, όπως συμβαίνει σήμερα με τους Έλληνες. Η Λίγκα του Βορρά, βλέποντας τον Νότο ως την πηγή των προβλημάτων της, θα αυξήσει την επιρροή της, καθώς αυξάνονται τα προβλήματα.

Εάν τα χρέη σας είναι μεγαλύτερα από την οικονομία σας, οι θάνατοι υπερβαίνουν τις γεννήσεις σας και κάθε νέα γενιά είναι κατά 1/3 μικρότερη από την προηγούμενη, τι μέλλον έχει η χώρα σας; Το μέλλον που αντιμετωπίζει η Ιταλία...

Πηγή: "The American Cause''       www.elkeda.gr