Το ενδεχόμενο οικειοθελούς αποχώρησης ή αποπομπής από την ευρωζώνη, εξετάζει από νομική οπτική γωνία το άρθρο του Reinhard Müller για τη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, με τίτλο «Ο χωρισμός ως τελευταία επιλογή».
Η φημολογία που ξέσπασε, ότι κατά τη συνάντηση του Λουξεμβούργου τέθηκε θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από τη Νομισματική Ένωση, διαψεύστηκε έντονα από κάθε πλευρά, όπως σημειώνει το δημοσίευμα. Ως «βλακώδη ιδέα» χαρακτήρισε το ενδεχόμενο αυτό ο κ. Γιούνκερ, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε λόγο για προβοκάτσια. Ωστόσο, κανείς δεν ξεκαθάρισε ότι «αυτό δε γίνεται», όπως επισημαίνει o Müller.
Κάποιοι δεσμοί συνάπτονται για πάντα, ή έστω για ένα αόριστο χρονικό διάστημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σαν το γάμο. Μέχρι τη Συνθήκη της Λισαβόνας, δεν υπήρχε κάποια ρύθμιση για το δικαίωμα αποχώρησης από την Ε.Ε. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Συνθήκη αναγνώρισε το δικαίωμα οικειοθελούς εξόδου, όχι όμως η αποπομπή από την Ένωση.
«Στην ΕΚΤ, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δε νοείται απομάκρυνση από τη Νομισματική Ένωση χωρίς έξοδο και από την Ε.Ε», λέει ο Müller. Ωστόσο, επισημαίνει πως τα ερωτήματα αυτά δεν καλύπτονται ούτε από τις αρχές του δημοσίου διεθνούς δικαίου, μιας και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται για μια τελείως αυτοτελή οντότητα.
Σύμφωνα πάντως με το διεθνές δίκαιο, η αλλαγή των συνθηκών κατά την εφαρμογή μιας σύμβασης αποτελεί λόγο ακύρωσής της. Βέβαια, όπως τονίζει ο Müller, «τα κράτη-μέλη προέβησαν συνειδητά στη σύσταση αυτής της κοινότητας, και συνειδητά επέλεξαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, να μη συμπεριλάβουν το δικαίωμα εξόδου στις αρχές που την διέπουν».
«Τα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία επεδίωκαν τη στενότερη συνεργασία και συνοχή κατά τη μεταπολεμική περίοδο, ήθελαν προφανώς να επιτυγχάνουν την επίλυση κρίσεων με διάθεση συναίνεσης και αλληλεγγύης», συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Με μία νέα συνθήκη, η Ένωση θα μπορούσε να θέσει με σαφήνεια νέους στόχους χαμηλότερων αξιώσεων, και θα μπορούσε, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών- μελών, να τροποποιήσει τους συμβατικούς όρους, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αποπομπής κρατών- μελών από την Ένωση.
Στην ίδια λογική, θα μπορούσαν να τροποποιηθούν και τα εθνικά συντάγματα. Ωστόσο, δε θα πρέπει να υποτιμάται το πόσο στενοί είναι ήδη οι δεσμοί μεταξύ των κρατών- μελών», εξηγεί ο Müller.
Τέλος, σημειώνεται πως η απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το 1993, , η οποία περιελάμβανε εμμέσως τη δυνατότητα αποχώρησης της Γερμανίας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, όσον αφορά τις αρχές και τους όρους της Νομισματικής Ένωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου