Ο Χριστός ξανασταυρώνεται κι αυτή τη φορά είμαστε παρόντες... Ο κόσμος δεν ξέρει τι να πιστέψει και πού να στραφεί. Ως εκ θαύματος, οι μισθοί συρρικνώνονται, χρήματα και όνειρα γίνονται άπιαστα...Οι μίζες διπλασιάζονται και η ανεξαρτησία ανθρώπων και χωρών εξαφανίζεται. Αγώνες και διεκδικήσεις καταρρέουν, κεκτημένα δεκαετιών χάνονται, έννοιες και ιδεολογίες νοθεύονται και τελικά καταργούνται...
Λίγοι από τους κλέφτες που τελικά σταυρώθηκαν, καθώς πνέουν τα λοίσθια, βλαστημούν την ώρα και τη στιγμή που δεν κράτησαν επαρκή στοιχεία, ώστε να παραγραφεί και το δικό τους αδίκημα, και προσδοκούν στην επόμενη ζωή να φερθούν εξυπνότερα...
Οι άλλοι, οι κάθε λογής γραμματείς, φαρισαίοι και λωποδύτες, είναι στο απυρόβλητο και όπως φαίνεται θα παραμείνουν εκεί ευτυχείς και γαλήνιοι να μετράνε τα αργύρια από τα άνομα κέρδη τους.
Αυτοί που τους σιγοντάρουν νίπτουν τας χείρας τους ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για τη μαύρη μας κατάντια. Έκπληκτοι, ισχυρίζονται ότι μόλις πρόσφατα κατάλαβαν τι ακριβώς έχει συμβεί, αλλά δεν προλαβαίνουν να κάνουν το παραμικρό και δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Οι πολίτες, απηυδησμένοι, αναρωτιούνται αν θα επαναπροσδιορισθεί ο όρος: «Άγια Πάθη» κι αν η τρόικα θα επιτρέψει φέτος την Ανάσταση ή τη θεωρεί ασύμφορη κι επικίνδυνη λόγω συνειρμών. Όλα τα άλλα, όπως το πού θα τσουγκρίσουν οι πολιτικοί αρχηγοί, ποια μέρα θα μαλλιοτραβηχτούν και θα παίξουν ξύλο οι πιστοί διαφόρων δογμάτων στον Πανάγιο Τάφο, αν βγήκε λαμπάδα με ταμπελίτσα ότι ξεπουλάμε, τους αφήνουν παγερά αδιάφορους.
Όσο για τον Λάζαρο, που τρόμαξε από το σύντομο πέρασμά του στον Άδη, είναι αμφίβολο αν μια θαυματουργή επιστροφή στη σημερινή πραγματικότητα θα του επιφύλασσε λιγότερο τρόμο.
Αν βίωνε το σταδιακό θάνατο μιας κοινωνίας μέσα από τις βασανιστικές δόσεις στέρησης του επιούσιου και περιστολής δαπανών, που κάθε τρίμηνο αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Και όσο αυξάνονται οι δόσεις, απομακρύνεται η Σωτηρία.
Τελικά, πόσο εύκολο είναι να αναδιαρθρωθεί, να μειωθεί και να εξαφανισθεί κάποιος «εν ειρήνη»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου